Once upon a Tuesday: en toen kwam Liv

Zeven jaar geleden stapte ik uit bed en brak mijn water. Wat volgde was een dag die ik minuut per minuut kan navertellen. Maar dat ga ik u besparen. (Ook al omdat het een verhaal is met schaamtelijke, intussen al meermaals vertelde en van onvoorzienigheid getuigende details als 'de eerste keer dat ik een kind kreeg was ook de eerste keer dat ik het lampje van de brandstoftank in de auto zag branden'.) Samengevat: rond de klok van vijf lag er een fronsend wezen in mijn armen en dat is vandaag dus zeven jaar geleden.

Zeven jaar Liv, dat betekent dus ook al bijna zeven jaar bloggen. Het feestvarken vond het duidelijk tijd voor een best off: ergens op mijn - en haar - webstek botste ze op de taart die ik maakte toen Zanne 1 werd, en ze bestelde dezelfde. Hoera voor gedocumenteerdheid: ik legde destijds aan mezelf uit hoe dat moet en kon nu netjes volgen.

Vestimentair had ik een prachtige stof vol kleurspetters voor haar uitgezocht en plande een jurkje. Maar ze trok haar neus op en ging met een keurend vingertje door mijn voorraad. En koos er dat ene stofje uit dat ik echt voor mezelf had gereserveerd: een prachtige flinterdunne grafische stof die ik bestelde toen Liesellove nog haar winkeltje had. Terwijl er ook dingen als Roodkapjestof op de stapel lagen... Meestal ben ik verrukt als ik zie hoe haar voorkeur voor geometrische figuren en grafische herhaling zich doortrekt in haar tekeningen en prentenboekenkeuze. Maar deze keer zal ik mezelf dus in kleurspetters moeten hullen...

Ik maakte een Once upon a Party van Ienemiene, met een rokje in een erfstuk uit mijn stapel 'stofjes van de mama van Heidi van de kribbe'. Effen maar met een ruitjesstructuur, licht en soepel en perfect om die mooie plooien in de tulpenrok te laten vallen hoe het moet. Liv wilde een jurk met een strik, want op haar taart staat ook een strik. Check!

Voor het topje deed ik - u kent mij... - mijn goesting. Ik knipte de boel in twee, voegde wat bochten toe en paspel-zonder-koord, en een rijtje knopen.

En een soortement 'verbindingsstuk' op de schouders.

De jarige koos er uit de kast een vestje bij. En ik had plots de neiging haar aan te spreken met 'mevrouw'.

We trokken naar 'een paar straten verder', waar bij mijn maatjes van Hippe schoentjes de lentecollectie binnen is. Grote fan van Ocra zijnde had ik dit in gedachten...

of dit...

maar al zeven jaar is mevrouwtje er eentje van de rustige koppigheid. Ze ging binnen voor 'blauw'. En ze kwam buiten met 'blauw'.

Voor haar verjaardagsfeest koos Liv een misschien licht afwijkend thema. Sinds haar eerste ervaringen met het concept 'tombola' is ze om een of andere reden grote fan. Wij zuchten een beetje als er weer verplichte lotjes geleurd moeten worden, maar Liv vindt dat allemaal geweldig. Dus vertelde ze al maanden dat ze voor haar verjaardag ook een tombola wilde, en dat leek me dan wel weer grappig. We gingen eetdag-all-the-way.

Met een logo, waarin de nauwe verwant misschien, een heel klein beetje, het logo van de school herkent.

Met een bestelblad - schoolhuisstijllettertype ;-) - voor wie honger en dorst had, en met van die kaartjes om in de lucht te stoppen. 'Honger'. 'Dorst'. U kent dat wel.

Vrienden en vriendelijke werkgevers schonken prachtige prijzen en ook echte 'tombolaprijzen'.

Liv had personeel in dienst voor het uitdelen. U ziet hier een nichtje, zeer opgetogen met het vers gewonnen peper- en zoutstel. 

En omdat een tombola meestal voor een goed doel is, en Liv het met ons eens was dat haar spaarpot op zich wel een goed doel is, maar niet zo maatschappelijk relevant, ging de opbrengst naar de vzw waarvoor ze binnenkort een benefietvoettocht stapt. Een mooi doel voor een mooie verjaardag.

Nul

Eén

Twee

Drie

Vier

Vijf

Zes (selfie)

♥ Liv is zeven! ♥