dinsdag 17 mei 2016

Puzzel

"Is het waar dat je verdwijnt als je iemand een hand geeft?" Haar hoofd schuin, ogen die geen focus verliezen en daarboven twee wenkbrauwen in een deuk. Alsof ze haar blik met twee accenten kracht wilde bijzetten: ik! snap! het! niet!

Zanne was op zoek naar houvast. Ze had een zin opgevangen die ze niet kon plaatsen en haar interpretatie was weinig geruststellend. Ik nam een momentje 'achteruitdenktijd' en we slaagden erin de oorsprong van haar argwaan te achterhalen. Op de radio zong muzikaal poeet Bart Peeters: "Liefde is alles wat er blijft wanneer de rest verloren is. Leg je hand in de mijne, tot we samen verdwijnen, onhoorbaar en onzichtbaar worden, onpeilbaar of iets van die orde, en zonder loopt het meestal ergens mis."

Moeilijk te kaderen als je vijf bent! Stel je voor: je legt je vingertjes in de hand van iemand die je vertrouwt en hopla, weg van de wereld. En wat moet ze zich dan bij het woord ‘onpeilbaar’ hebben voorgesteld…


Zannes groeien wordt getypeerd door momenten van argwaan, gevolgd door geruststellen en leren. Eigen aan de leeftijd, ongetwijfeld, niet eenvoudig maar ook mooi en nieuw voor ons. Liv van zeven wordt nauwelijks verontrust door dingen die ze nog niet begrijpt: ze lijkt te filteren. Snapt Liv het niet, dan gaat ze er niet op in.

Gek genoeg lijkt de taalontwikkeling van onze dochters op de manier waarop ze met een puzzel aan de slag gaan. Liv kiest een haalbare puzzel uit de kast en start met hoekjes en randen. Binnen dat vatbare kader puzzelt ze het geheel bij elkaar. Hoe ouder ze wordt, hoe groter het aantal stukjes: ze doseert de uitdaging. Zanne kiest een doos die prikkelt, of die nu negen of driehonderd stukjes telt. Ze puzzelt vanuit de kern, met de nodige frustratie en roep tot hulp. Maar ook met iets indrukwekkender resultaat.

Dus denken we regelmatig terug aan het moment waarop de knoop in haar hoofd verscheen, om hem samen te ontwarren. “Pieter Konijn gaat voor zijn vrienden door het vuur. Mama, dat is lief, denk ik, maar waarom moet hij branden?”

Column in Meertaal

12 opmerkingen:

  1. Riet de columnschrijver, oh wat een eer! En hoe meer ik hier lees, hoe meer ik mezelf in Zanne zie.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. krak mijn dochter... - zo mooi geschreven!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Herkenbaar, hou haar goed in de gaten en dicht bij jullie hart die Zanne!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi geschreven. Taalverwerving lijkt voor de ouders vanzelf te lopen, maar de kleintjes werken hard. Goed om daar af en toe eens bij stil te staan.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Acheruitdenktijd, eentje om te onthouden. Onze zoon van vijf kan ook met zo'n vraagstukken komen, waarvan mijn hoofd gaat fronsen. Samen denken en kaderen, en inderdaad geruststellen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. prachtig! zo'n mooie illustratie van hoe anders en uniek iedereen is.

    BeantwoordenVerwijderen

Curieus naar wat jij er van vindt!