Eva's ijsjes en een gratis maxirokpatroon

Ik dacht, ik start eens wat schreeuwerig en in het groot voor wie geen zin heeft in mijn gebruikelijke uitvoerige blogzang en meteen to the point wil geraken. Want die point moet je hier meestal tussen een hooiberg aan tekst zoeken. Dus:

Online en wel hier. Ik schreef een handleiding voor een rechte maxirok in rekbare stof voor meisjes en dames. Of voor heren, indien interesse, enfin, voor iedereen met een heupomtrek tussen 57 en 135 cm. (Want als je een heupomtrek hebt kleiner dan die ondergrens, sta je volgens mij nog niet stabiel genoeg op je benen om gehuld in een dergelijk kledingstuk door het leven te schreiden.) Hupla, we zijn alweer een alinea verder gebabbeld, maar dus: wie aan de slag wil kan meteen hier terecht. 

Het verhaal bij de rokken luidt als volgt. Zanne is fan van haar juf. En Zannes juf is fan van maxi-jurken en -rokken. Dus ik bekeek - na een beleefd goeiemorgen - ook eens de juf in haar geheel in plaats van enkel haar vriendelijke ochtendglimlach. Ik ontdekte dat de mij aangewezen voorbeeldjurk twee splitten had, eentje in elke zijnaad. Ik keek wat rond, maar vond niet meteen een Nederlandstalige handleiding om aan die vraag te voldoen. Dus ik tekende er zelf eentje. Resultaat:

Ik combineerde de Bambiblauwe poezenstof met een Miss Madeline top. Dat was even geleden, en ik was alweer vergeten hoe snel zo'n top in elkaar steekt. Zanne, haar moeder en (volgens de overlevering) ook de juf vonden het een prima combi.

Zoals wel vaker bij dochterlijke wensen, als het om naaiwerk gaat: mijn 'we-vergelijken-niet'-mantra klinkt plots wat trillerig en met enige twijfel wanneer ik lol heb in het maken, en dochter twee eist dat de weegschaal in evenwicht gebracht wordt.

Livs kopievraag en de vrolijke lap Eva's ijsjes - nieuweling uit de Eva Mouton collectie van About Blue Fabrics - belandden zowat gelijktijdig op mijn naaitafel. Deze lichte french terry bleek nog beter geschikt voor het model. De rok zat sneller in elkaar dan de tijd waarop Liv een ijsraket verorberd krijgt. (De eerlijkheid gebiedt me de kanttekening te maken dat Liv een heel trage ijseter is. En dat de vergelijking het best smaakt met een korrel zout. Maar bon, meer dan een uur had ik in elk geval niet nodig.)

Je kunt je afvragen of een maxirok wel iets voor (kleine) meisjes is. Ook ik stelde me de vraag tijdens het maakproces. Maar we deden naast het fotograferen ook een aantal bewegingstests. De looptest en de sta-eens-niet-zo-bijster-elegant-test werden uitgevoerd door Liv en dat lukt allemaal zonder noemenswaardige problemen. 

Zanne nam voor haar rekening: de queen of the world test...

...de plunder-het-gras-test...

... gevolgd door het uitstrooien...

... gevolgd door het reinig-het-met-gras-bestrooid-haar-van-je-zus.

Ik kon op geen enkel moment zeggen dat het dragen van een maxirok stoorde. (Al helemaal niet op momenten dat het dragen van een maxirok niet relevant was.) Maar mocht comfortabel spelen een drempel zijn, daar zou ik me dus alvast niet door laten tegenhouden.

De binnenafwerking bij zo'n kinderrok is wel van belang, want niet zelden flappen voor- en rugpand alle kanten op. Maar ik klaarde dat netjes, vind ik zelf, en de handleiding legt je uit hoe jij dat kunt herhalen. 

Ook voor Liv is het topje een Miss Madeline, maar dan zonder de ruglus en met een eenvoudig halslintje in plaats van een vlecht. 

In zijn geheel om in de bijten, die Liv in lollypak, want toevallig had ik de juiste kleurtjes bijpassend tricot en boordstof in huis.

Intussen maakte ik volgens dezelfde werkwijze al twee rokken voor mezelf. Waarvan eentje met 1 split, want dat staat ook in de handleiding. Gevolg: beide dames azen nu op een dergelijk exemplaar.  U voelt het aan uw ijstheewater: er gaat hier nog gemaxi't worden. Want tegen deze twee zomersnoeten zegt mijn naaimachine zelden neen.