Stories without endings: the story continues

Wat vooraf ging ... en

***

| HET VERVOLG | 

"Het vervolg is een dochtertje dat Liv heet. Liv Linde om volledig te zijn, en dan de familienaam van haar vader. Die Linde kreeg ze van haar tante en meter, mijn zus, een derde van de botanisch drie-eenheid. Els, Riet en Linde, toevallig een collectie groene namen. Nog een verhaal dat in het groene verhaal past. 

Het kind heeft alles van haar vader, maar mijn haar. En mijn tenen en vingers, al doet dat minder terzake. Tenzij je meerekent dat ze ook wat met haar handen kan. Da's wel mooi natuurlijk.  Een kleine versie van mijn handen in mijn handen. Daar houden wij wel van.

Ook van hoofden met kronkels, en wat daar allemaal mee te verzinnen valt. 

Bijvoorbeeld een jurk uit een restje paneel. Zoals het ook heel Livs is om van niets iets te maken, om een dag te vullen met een steen en een stift, om meesterlijk te koken met fantasie als geheim ingrediënt.

Hoor je het borrelen, daar in dat hersenpannetje? 

En ook zij mag het stokje doorgeven... aan een model dat de testosteronbalans op deze blog een duwtje richting evenwicht geeft. Afspraak vanavond 20u15, een slaapmutsje na het avondjournaal. Deel drie van mijn eindeloze groene verhaal."

***

Ik maakte Straightgrains Feliz, in de versie met aangeknipte mouwen. Als je alle stoffen van Lotte Martens samen aan een rekje hangt, zie je de onderlinge combineerbaarheid, die je tot soms bevreemdend mooie combi's laat komen. Ik geef toe, misschien durfde ik eerst niet goed. Zoveel groenen, zoveel zintuigprikkeling, zoiets. Maar ik geef ook toe: zodra ik toch had gedurfd, vroeg ik me af of het ritme van de lijnen in de stof was voorbestemd voor dat geplooide rokpand. 

De achterkant kreeg, door zo al een explosie van groenen en lijnen, zo weinig mogelijk franje. Eén groene knoop, knal in het gouden vlak.

Eén kleine driehoek onderaan de overlappende pandjes. Gewoon for the love of driehoeken. 

Ik bedelde Liv om er die ene gouden kousenbroek onder aan te trekken. Die wij allebei zo graag zien maar die ze niet wil dragen omdat de lurex jeukt. Ze stemde toe, en we deden van probleemoplossend denken. Ze draagt er op de foto een paar glitterloze broekkousen onder. Weg jeuk. Zalig warm voor een kleine koukleum. Ze droeg ze al twee keer sinds de foto's, en het opent perspectieven voor alle jeukkousen in de kast. Nog een knipoog in het verhaal, want ook Lotte deed aan probleemoplossend denken wat betreft de draagbaarheid van kousen. Op meesterlijke wijze. 

Jihaa. Zeg maar. Stay tuned voor het laatste deel van deze trilogie.

Info:
Voor deze Feliz gebruikte ik een restje van het Dicentra 20 paneel van mijn Bellah blouse, en een rokdeel in Aronia 04, tricot van 145 cm breed. (Die bestaat trouwens ook met gouden opdruk!) Voor het rokdeel had ik twee keer de hoogte van het patroondeel nodig, dus 140 cm stof voor een maat 7 jaar verlengd tot een 8 jaar. Dan heb je nog ruim stof over om langs de rokdelen een kindert-shirt uit de stof te knippen.

Wil je weten waar deze stof verkocht wordt? Informeer je bij de verkooppunten. 

Het is nog even wachten voor de stof geleverd wordt.