Ik zocht op Wikipedia naar de uitvinder van deze plastic heerlijkheid, om een echte ode te kunnen schrijven. Maar ik vond alleen dat ik 'wasdoek' moet zeggen als ik correct Nederlands wil praten. Dus even deze tastbare ode aan Mr. of Mvr. Ciréé, in een mum van tijd:
- een slabje voor Jasper, die intussen oud genoeg was om een kraamfeestje te geven:
- een kapje voor over een oude maxi-cosi:
Livs 'echte' maxi-cosi verhuist voor een maandje naar Omabetty en Opajan, die heel augustus op haar zullen passen. Omabetty komt Liv 's ochtends oppikken aan mijn werk, dus - oh avontuur - ik neem ze mee op de fiets naar het station, en dan nemen we samen de trein. Voor op de fiets gebruik ik een oude maxi-cosi, en die heeft geen kapje. De zomer is behoorlijk geschikt voor kindjes-op-de-fiets, maar in de ochtendkoelte vond ik toch dat Liv wat beschutting verdiende tegen de wind. Dit kapje kostte me één dutje de tijd: tekenen, knippen, naaien, oogjes er in hameren, lintjes stikken én de fotosessie, in twee uur! Toegegeven, het ziet er wat 'plastiekerig' uit, maar eis 1 en 2 waren respectievelijk 'winddicht' en 'spatwaterdicht'. Een beetje lelijkheid is geoorloofd in dit geval, dan ben ik zeker dat niemand er mee gaat lopen.
ah, en laat je dan fietsstoel en al op de fiets aan het station staan, das straf! wel leuk zo toile cireetjes naaien, heb ik nu nog nooit geprobeerd se...
BeantwoordenVerwijderenMaxi-cosi zit met een slot vast aan de fiets. En de fiets staat in het afgesloten stuk van de fietsenstalling. Waar (heb ik de indruk) enkel mensen komen die een fiets beschouwen als dierbaar bezit (anders zouden ze niet voor een slot betalen). Dus ik geloof wat dat betreft eventjes in de betrouwbaarheid van het menselijk fietsliefhebbend ras.
BeantwoordenVerwijderen