Experimenten

Een eerste experiment met t-shirtstof: een broekje. Liv heeft één broek die echt heel makkelijk aan te trekken is over een herbruikbare luier. Omdat ze geen elastiek heeft maar een tailleband uit t-shirtstof. Na lang zoeken kwam ik tot de conclusie dat je zo'n band in Leuven gewoon bij stoffen Pauli vindt, waar ik meestal mijn stofjes haal. Waarom, oh waarom is er niemand die me dat eerder vertelde? (U zegt? Omdat ik moet leren mijn mond opentrekken en het gewoon vragen, zodat ik eerder had geweten dat het niet in de winkel maar achter de toog ligt? Oh. Daarom dus.)

Het broekje is geen onverdeeld succes en had er beter uitgezien als het met een overlock gemaakt was. Maar ik weet nu toch hoe mijn stikmachine op t-shirtstof reageert.

Ok, officieel is het bodykleedje het eerste experiment met dat soort stof. Maar, for those who didn't notice, dat zat eigenlijk van zichzelf al min of meer in elkaar en was meer een puzzel dan een zelfgemaakt kledingstuk.

Ook deze broek is gemaakt van een t-shirt die niet meer paste:

En eigenlijk had die t-shirt ook zijn beste tijd gehad, dus het is geen ramp dat het broekje geen haute couture is geworden. Als Liv nu zes was in plaats van nul, dan kwam de broek vast op de stapel 'Chirokleren'. (U zegt? Dat ze in deze broek lijkt op een Braziliaanse voetballer met vakantie, die daarenboven een gekrompen t-shirt uit de kast heeft gehaald? Tja.)

In elk geval. Dit soort speelkleren zijn werkelijk per-fect voor experimenten onder de noemer 'eerste keer groentenpap'. Want idem als met de Taxibroek: geen onverdeeld succes.

Op deze foto hield ze het nog op 'ik kijk in de lens en probeer zo goed mogelijk "red mij aub" uit te beelden met mijn ogen'. Een paar happen later werd het jengelen. En nog even later kwam alles er gewoon weer uit...

Kindje in de was.

Kleedjes in de was.

En daarna good-old mmmmmelk.