zondag 20 september 2009

Het gras aan de andere kant van de heuvel

Ik zag een prachtig filmpje, net. Kleine Floris op zijn nieuwe speelmat, op handen en knieën, wiebelend, duidelijk niet ver van een volgende mijlpaal: kruipen en dus de bereikbare wereld aanzienlijk vergroten. Foto op dezelfde pagina: kleine Floris zit fier rechtop. Op z'n eentje en met een brede smile.

En dan kijk ik naar de mat, naar dit beminnelijke ukkie:

en ik denk: kind. Leer eens wat.

Floris is vijf dagen jonger dan Liv.
Liv kan nog geen kunstjes. Ze kan van rug naar buik en sinds dit weekend ook van buik naar rug, maar dat is eerder 'dat werd tijd!' dan 'amai, die kan dat!'.

Arme Liv. Ontsproten aan een moeder met prestatiedwang. Dat is nu eens écht niet netjes van me. Ik besef het goed. Want Liv kan zo veel. Ze kan geduldig wachten tot ze te pakken krijgt wat ze hebben moet, ook al duurt het een uur eer dat lukt. Ze kan lachen naar gelijk wie voor haar komt staan, en toch duidelijk laten merken dat ze weet wie ze kent en wie niet. Ze slaapt wanneer ik haar in bed leg, ze eet wat haar voorgeschoteld wordt. En als dat ons beter uitkomt, doet ze dat allemaal een tijdje vroeger of later dan gepland. Ze onderneemt werkelijk niets waardoor we onze plannen ook maar een strobreed moeten wijzigen. Liv is wat je noemt een ultra-makkelijk kind. In haar kribbeboekje staan vanaf dag drie enkel boodschappen als 'Liv is vandaag heel flink geweest. We hebben haar niet gehoord.' of 'Liv toonde vandaag meermaals haar lachje'.

Dus het is werkelijk on-ge-hoord dat ik me over dat kind beklaag. De hele grootouderkliek zou me - tot de tanden gewapend met vlijmscherp huisraad - onder handen nemen als ik voor hen deze klaagzang ten berde zou brengen.

En toch. Had ik het een ietsje leuk gevonden als Livje wiebelde op de mat. Of er op zat. Net als kleine Floris.

Ach. Haar fijne motoriek is wel goed. Dus ze wordt vast zoals haar moeke. Beetje lomp en onsportief, maar wel handig.

(Oh. En voor de mensen die me ervan verdenken niet meer productief te zijn. Het klopt dat de laatste 'zelfgemaakt' op dit blog al van heel lang geleden dateert. Maar dat komt door een work-in-progress dat meer tijd in beslag neemt dan verwacht. Hier alvast een glimp:)

9 opmerkingen:

  1. maar wat een allerliefste lach geeft ze ons daar!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuke tekst! Wij hebben hierin inspiratie gevonden voor onze kant van het verhaal eens te doen. http://floris.kasprowski.be/2009/09/21/het-gras-aan-de-andere-kant-van-de-heuvel/

    Groetjes,
    de ouders van Floris

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Typisch Livkes ... die zijn niet zo snel.
    Onze Liv heeft nooit gerold, pas op haar 10,5 maand begon ze te kruipen en kwam er wat beweging in het kind.
    Nu is ze twee en de woordenschat is nog zeer beperkt, en de potjestrainingen vlotten nog niet zo.
    Maar ook typisch de Livkes ... ze zijn zo geweldig lief en schattig ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @ Annelies & Jente: fijn, zo'n 'antwoordblogje'. De eeuwig geldende omawijsheid luidt dan ook "elk kind is anders, en alles heeft z'n voor- en nadelen". Lieve Lome Liv stuurt een kusje naar Floris de Ontstuimige Ontdekker!

    @ Annelyse: toen we haar 'Liv' noemden hadden wij in gedachten 'Liv is Zweeds voor 'leven', dus dat wordt leven in de brouwerij! Maar onze Livkes vatten dat leven duidelijk eeder op als 'levensgenieter'.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Marcel rolde pas met 7 maanden, maar besloot dan wel al de rest maar dadelijk te laten volgen op 8 maanden ging hij zitten, kon kruipen en zich rechttrekken.
    En daarbij, met zo'n geweldige slaper heb jij echt geen reden tot klagen hoor (zullen we eens een nachtje ruilen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heer Bene, u hebt - uiteraard - gelijk. Hoe aanbiddelijk ik Marcel ook vind, ik ga voorlopig niet in op dat ruilvoorstel. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een snoetje! Lief!

    En het komt vanzelf!

    Ehm.. je sneakpeak.. is dat een stoeltje?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een soort van... :-)
    Je krijgt binnenkort een totaalbeeld!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Haha, ik moet hardop lachen met je blogje :-) Heel herkenbaar! Onze Elise is ook een ultragemakkelijke baby en met haar fijne motoriek zit het ook wel snor. Maar soms kan ik ook zo eens kijken naar haar en gelijk jij denken van "kind leer eens wat" Ofwel ben ik te ongeduldig, zou ook goed kunnen :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Curieus naar wat jij er van vindt!