Waterdrager

De periode van algehele stilte op het Zelfmaakfront kreeg verlenging: mijn alleraardigste echtgenoot presenteerde me op Valentijn een monument van een buikgriep. Ze houdt me nog steeds zetel-legerig. Weinig te melden dus. Enkel Omabetty breit alsof haar leven er van af hangt. Ze is van plan haar volledige wolkast op te werken aan kleedjes voor Liv. Misschien moet ik haar eens leren hoe je blogt.

Gelukkig is daar nog Liv zelf. Gezien dit blog startte met de ambitie een digitaal archief te zijn voor Livs mijlpalen, kan ik u met enige uitgestelde trots melden dat ze het tandenloze tijdperk achter zich heeft gelaten. Tot haar 11 maand was ze solidair 80% van de populatie van Huize Ons Rust. Met dat verschil dat ze niet over een vals gebitje beschikte en korstjes dus op haar tandvlees knauwde. Sinds vorige week is ze de trotse bezitster van 4 tandstompjes. Tevoorschijn gekomen op 2 dagen tijd, niet onopgemerkt maar zonder dramatische huil-, koorts- of luiervulsessies. Zo hoort dat.

En dan haar hobby van het moment: het leven op twee benen. Voetje voor voetje langs de zetel was al eventjes leuk. (Uiteraard. Er lagen dan ook twee ouders in die zetel, gezellig die buikgriep). Maar gisteren meldde het kribbeboekje 'Liv verkende vandaag het lokaal al stappend achter het poppenbed'. Wat een timing: we hadden net het hele internet afgeschuimd op zoek naar een geschikt loopwagentje en net gisteren ging Livs vake er eentje kopen.

Ik ging eerst op zoek in winkels waar ik altijd met mijn ogen dicht recht op mijn doel probeer af te gaan uit schrik te veel te kopen. Zoals deze en deze. Maar daar kost zo'n wagentje al gauw €60. Bovendien kreeg ik de tip van een collega dat ik een wagentje moest zoeken waarvan je de wielen kan remmen en dat vond ik niet meteen. Uiteindelijk zagen we hier wat we nodig hadden.

Dertien in een dozijn, ik weet het, maar het werkt perfect. En als ik ooit nog eens achter mijn stikmachine geraak is het, mits passende lakentjes, ook een perfect poppenbed. We verzwaren het nog even met flessen water, omdat Liv er zich ook aan rechttrekt.

Vanmorgen, voor het vertrek naar de kribbe, doorkruiste onze waterdrager al zeven keer de woonkamer. Zo fier als een gieter, geconcentreerd, tong uit haar mond en ogen op haar 'lading' gericht. De woonkamer is gelukkig lang. Ik moet alleen even helpen draaien op de hoeken.

(Het broekje is trouwens één van de Omabettymaaksels.)

Verder kreeg ik van Kelly (ma vie en vert) een award, waarvoor beleefd dankuwel.

Dus vertel ik, geheel in het huidige saaie teneur van dit blog, dat ik Belg ben, van het vrouwelijk geslacht, getrouwd, één dochter, ambtenaar, inwoner van Vlaams-Brabant en 6 heb als huisnummer. Hèhè.

Verder link ik naar niet naar 7 blogs, maar naar 7 specifieke blogberichten die me het voorbije jaar hebben aangezet om zelf iets te maken of te doen. (Of te willen maken. Of willen doen.) En dat zijn:

- Sarah's plan om te stoppen met werken en te gaan doen waar ze al lang van droomde.

- De (door mezelf intussen meermaals geroemde) pritt-truc om te appliceren van Mme Zsazsa.

- Het hele blog van Vlijtig, waardoor ik me bij elke post voorneem om wat nauwkeuriger te werken. Want ik hou wel van detail, maar heb er zelf het geduld niet voor.

- De Zuster Van... , zelfde gevoel wat afwerking betreft maar ik link hier naar de vogeltjes, omdat ik ze sinds ik ze zag al tig keren heb gemaakt.

- De omkeerbare strandtas van Eloleo. Omdat dat - denk ik - het eerste bericht was dat ik van haar las. Nog voor ik wist dat we eigenlijk op dezelfde gang werken, op een pas op 30 van elkaar. Eloleo's blog en 'inspiratie', moet daar uitleg bij of had u zelf al door dat dat gewoon synoniemen zijn?

- Tante Hilde's poppenhaar. Als kind hadden mijn twee zussen en ik elk een 'Holly Hobby'-broodplankje met een krullenkind. Gezien wij drie krullenkinderen waren, vonden we dat we zelf op die plankjes stonden. Ik gebruikte de handleiding voor de popjes voor Stella en Lili, maar ooit maak ik voor Liv zo'n echte krullenpop.

- Prutsens verjaardagstaart. Ik gebruikte haar taart en comments voor de taart van neefje Stan. En ze ontketende met haar taart een ware rage in blogland. Dat deed ze eerder al eens met smockjurkjes (die helemaal populair werden toen Meisjesmama er haar dochters mee versierde). Dus mijn conclusie: Prutsen is een trendsetter. :-)