De nieuwste man

Mijn schoonmoeder drukt me vaak op het hart dat ik een man uit de duizend heb. Veel schoondochters zouden daarbij met hun ogen rollen. Ik niet. Niet om haar te paaien. Maar ze zegt dat allerminst met in de ondertoon de boodschap 'dat ik haar zoon onrecht aandoe'. Ze heeft gewoon gelijk. Ik heb een man die verbouwt, luistert, verluiert, babybaddert, speelt, poetst, wast, strijkt en dat allemaal zonder er uit te zien alsof hij meer vrouw is dan man. Als mijn schoonmoeder haar lofzang start, zing ik dus welgemeend mee.

Ik zou hier misschien moeten stoppen met zingen. Voor ù met uw ogen rolt over zoveel opschepperij (of voor u hem komt halen). Maar ik moet hier toch nog even vertellen over een functie die hij vandaag aan zijn rijtje heeft toegevoegd.

Het enige waarover ik wel eens kloeg, was het feit dat hij niet bepaald de man was die een arsenaal aan verrassingen voor me in petto had. Tot vandaag. Weken geleden al bedisselde hij een plannetje, waardoor ik vandaag met de glimlach een antwoord kan geven op het stokje van meisjesmama.

Meisjesmama vroeg me te laten zien hoe mijn naaikot er uit ziet. Ik werd purper en paars van schaamte. Want u hebt vast geen boodschap een een reeks glazen-met-ongesorteerde-knopen. Aan een berg schoendozen-waar-niet-in-zit-wat-op-het-etiket-staat. Aan een hoop-stof-die-maximum-één-week-de-naam-stapel-waard-is-en-daarna-weer-hoop-wordt. Mijn naaikot is een hoek in de slaapkamer waar ik nooit zit: ik sleep het nodige in vouwkratjes naar de eettafel. Als het de eettafel lang genoeg tot zootje maakte, gooi ik het ongesorteerd terug in het rek. Dus u begrijpt dat ik er niet veel voor voelde om dat te laten zien.

Maar dankzij De Verrassing Van Mijn Wederhelft gun ik u vandaag een blik op De Toekomst. Ik liet al eens zien hoe mijn toekomstig naaikot er uit ziet. Vandaag kreeg het inhoud! Vanmorgen vertrokken echtgenoot en kroost richting bakker, om taart te halen voor mijn verjaardag. Even later rinkelde de bel en toen ik nietsvermoedend open deed, stopten mijn schoonouders voor de deur met op hun aanhangwagen mijn cadeau: een letterkast!

Dat wilde ik nu al heel lang. (Ik merk zelfs dat ik dat al schreef in het bericht over mijn toekomstig naaikot.)

Een letterkast voor knopen, spoeltjes, klemmetjes, garen, scharen, pareltjes, potloden, ...: voor alle kleinigheden die ik maar niet geordend krijg in die rimram aan glazen en dozen op het rek. De kast komt echt uit een drukkerij. Er is nog wat afstof- en oplapwerk aan, maar ze is prima in orde! Ze is nog compleet, met een hele reeks houten lades (sommige met het front in het groen geverfd dus daar moeten we nog wat op schuren). En in die lades meer vakjes dan ik ooit met prulletjes kan vullen.

Voorlopig zijn ze nog voorzien van lettertype-opschriften, de typische zoals 'Helvetica' maar ook hele grappige. Wat dacht je van 'een smalle letter op een kleine ruimte' of nog leuker: 'mode kapsalon'.

Die hoop glazen en dozen op de slaapkamer is dus van geen belang meer. De mooie toekomst van mijn naaikot is verzekerd!

Aaah, die man van mij. Een winnend lot uit de loterij.