NV de babyfabriek

Rondlopen met een zwangere buik, zo rond de gemiddelde leeftijd waarop mensen kinderen krijgen, is een garantie voor het automatisch genereren van een leger aan speelkameraden. Of in verstaanbaar Nederlands: de geboortekaartjes die de laatste jaren in onze brievenbus belanden zijn niet te tellen.

Het leverde me een serieuze achterstand op wat presentjes betreft. Ik had al 27 keer naar de winkel kunnen lopen, maar in tijden waarin Celestine op zoek is naar levensleuzes zou dit er bij mij eentje kunnen zijn: 'elke verse aardbewoner verdient een deel van mijn zelfmaaktijd.'
(Al is er over die 'elke' discussie mogelijk).

Wegens 'succes bewezen' werd het al wel eens eerder een slab uit toile cirée. Ook deze keer. Liv kreeg bij haar geboorte zo'n slab cadeau en dat item maakt dagelijks deel uit van al haar tafelrituelen. Die slab is van Petit Pan en ik heb altijd al gedacht dat dat toch nog een ander materiaal leek dan de toile die ik voor mijn slabjes gebruikte. Mijn oren kregen dus puntjes toen ik bij Eloleo zag dat je dat materiaal bij Hexagoon in Leuven aan de lopende meter kan kopen. En inderdaad: 't is niet helemaal van plastic, het is stof met een laagje plastic over. Heerlijk veel makkelijker te verwerken!

Dus ging ik aan de slag voor kleine Juul...

... en vervolgens kregen ook Wannes, Jasper en Kato hun deel.
Eindelijk. Want Jasper bijvoorbeeld is al bijna 1.

En als u me nu even wil excuseren. Intussen zijn ook nog Lotte en Stien geboren en lopen er nog vier buiken rond die weer plat zullen worden voor de mijne dat doet. En moet ik misschien eens nadenken over stiksels voor mijn eigen gebroed.