Zet u

De baby laat op zich wachten. Iets wat u misschien al merkte aan de blogfrequentie hier, de laatste week. Oh, gelijk heeft u: officieel hoort-ie er nog niet te zijn. Volgende week pas. Maar er was mij verteld, door de persoon die het hoort te weten, dat ik mijn termijn zeker niet zou uitdoen. Wat ik met plezier voor waarheid aannam. Want officieel ontbreekt het me ook aan geduld.

In elk geval: het geeft me tijd om een groot deel van mijn doelijst weg te werken.

Het verhaal van het erfenis-relaxstoeltje deed ik al eens. Na nichtje Rhode, neefje Stan en Liv, resideert klein nichtje Flo nu in dat zitding-met-een-nieuw-jasje. Dat betekent dat de bijnababy nog niet van aangepast zitmateriaal was voorzien...

Omdat het vorige keer zo vlot ging, dat herbekleden, leek het me gek om een nieuw relaxje te kopen. Het bleek bovendien niet zo evident om bij de nieuwe exemplaren het gewenste systeem te vinden: ééntje waarvan rugleuning en voetensteun apart van elkaar instelbaar zijn, met hendeltjes. Een paar maand geleden vond ik op een tweedehandssite een geschikt exemplaar. Ik telde 3 euro neer. Bekleding erg versleten, maar systeem erg handig en frame volledig intact. Liv, met haar uitzonderlijke voorliefde voor al wat onder 'zitmateriaal voor baby's' valt, palmde het ding meteen in.

Een relaxje vond ik het uitgelezen project om eens aan één van de 'schatten' in mijn stofkast te raken. Sommige stofjes vind ik zo leuk dat het zonde is om ze aan kinderkleding op te offeren: na een maand zijn die dingen dan alweer te klein. Een relaxstoeltje staat wel een hele tijd in de huiskamer, dus hiervoor durfde ik 'mijn stofje' van de stapel halen. Ik kocht het zo'n anderhalf jaar geleden bij Sew Mama Sew en vind het nog steeds prachtig.

Een voor-en-na waar ik best trots op ben dus, nu ziet het stoeltje er zo uit:

Ik had nog net genoeg stof over om ook Liv in stijl te laten zitten. Haar kringwinkelzitsel, waarmee ze van de salontafel haar persoonlijke multifunctionele 'desk' maakt, kreeg over zijn afgeleefde plastieken hoes...

... een nieuw en assorti kleedje.

Met onderaan het zitvlak een rits, dus afneembaar en wasbaar. (Als ik hem er echt nog afgehaald krijg, want hij past mooi maar zit wel erg strak rond zit- en rugvlak...)

Liv merkte de metamorfose meteen, toen ze thuis kwam van de kribbe. Plukte er met twee vingers een stofje af. Liep er eens rond, om de (effen bruine) achterkant te inspecteren. Aaide met een handje over de rugleuning. Lachte.

En ging er toen met twee zandsandalen bovenop staan.