Hemeltje in huis

Als ik het spreekwoord 'een project van lange adem' letterlijk moet nemen, dan was ik nu reanimatieklaar. Ik was als kind al niet zo sterk in onderwaterzwemmen. Ik moest van dwarsfluitles overschakelen naar piano omdat ik simpelweg elke les flauwviel. Dus twee jaar had ik vast niet kunnen overbruggen.

En toch mocht ik twee jaar geleden al dromen van de 'polyvalente ruimte'. En nu is ze er. In gebruik. Met plezier. Oh, er was eerst nog een kleine vertraging. Een fout in het bestelde behang. Balen, maar tegelijk geluk hebben met de leverancier. Het behang kwam hiervandaan, 1 mailtje was voldoende om me zonder boe of ba nieuwe rollen op te sturen. Een pluim voor de service van misterdesign.be, dus, dat was wel even het vermelden waard!

Ik heb nu dus een 'naaikot'. Oh, misschien even een kanttekening vooraf. Het is nìet zo dat er in ons huis een aparte ruimte is voorzien voor elke hobbygril van een willekeurig gekozen huisgenoot. Het is nìet zo dat gelijk welke toekomstige huiskat meteen een geschikt lokaal vindt voor haar potentiële libellenverzameling. Maar de inrichting van een 'polyvalente ruimte' was een soort van bewuste keuze.

We wonen in een rijhuis met drie bouwlagen. De woonkamer en keuken op de eerste verdieping hebben een eerder bescheiden oppervlakte, gezellig en makkelijk op te ruimen 'als er bezoek is'. En op het gelijkvloers kunnen we rommelgewijs onze gang gaan. En projecten laten liggen zoals ze liggen. (Al zijn er grenzen. Moet ik erbij vermelden. Voor het geval onze dochters binnen een jaar of tien met drippainting of iets dergelijks zouden beginnen en dit bericht erg letterlijk willen nemen.)

Maar dus. Naaikot.

Er is plaats om te naaien. Mijn naaimachine en Omabetty's oude overlockje mogen blijven staan waar ze staan. Er is een weelde aan stopcontacten. En sinds ik eindjes draad en stukjes stof in een Happle kan gooien, belanden ze minder op de grond. En dat is dan weer bevorderlijk voor Zannes spijsvertering.

Er is plaats voor knopen (maar dat wist u al)...

... en sinds kort ook plaats voor patronen.

De vriendelijke buur die ons aan een knopenkast hielp, vroeg zich af of we ook iets konden aanvangen met een documentkast uit een drukkerij. Iets minder karaktervol dan het knopenexemplaar, dat wel. En die grijze schuiven zullen ook ooit nog een schuurbandje passeren. Maar de lades glijden als boter, en zijn diep genoeg om bijvoorbeeld een A-lijntje maat 128 in zijn geheel te kunnen platleggen. Of we er iets mee konden aanvangen? Jaja, danku, danku.

Er is plaats om te strijken, (hé, goeiedag, er is ook plaats voor mij)...

... en er is plaats voor stof. Daar is nog veel werk aan de winkel, vind ik. De stapels kunnen netter. En vooral, groter.

Er is plaats om te bloggen...

... en die is verbonden met de naaihoek door een groot vlak. We kochten twee bureaus, twee ladenblokken en twee archiefkasten in een verkoop van kantoormateriaal. Met gebruikssporen, maar prima om stof te snijden en te vullen met alles wat bij dat stof snijden komt kijken.

Er zijn vier grote glazen deuren, als die allemaal openstaan, staat de naaimachine bijna buiten. Ik wilde zeggen 'in de tuin' maar ik vrees dat we nog even werk hebben voor het die naam mag dragen.

Er is ook binnen een klein beetje groen en een klein beetje 'versiering'. Er was eindelijk ruimte en tijd om de laatste verhuisdozen uit te pakken. Voor een keer was ik blij dat mijn wederhelft niet de ijverigste weggooier is, toen hij dit klokje uit een doos opdiepte.

Oh, wie hier al eens is geweest, merkte het vast meteen. Ik heb voor de foto's uiteraard een beetje 'van woonboekje' gespeeld. U treft de ruimte - op de zandsporen na - op een uitzonderlijk net moment. Zeer uitzonderlijk. Hier en daar zette ik - dompiedompiedom - even iets aan de kant zodat het niet zichtbaar was op de foto. En daarna snel weer terug, waar moest ik er anders mee heen?

Heb ik het alleenrecht op het gebruik van deze ruimte? Welnee. Al wordt het me soms verweten. En als we het gebruik van oppervlakte en kastinhoud vergelijken, moet ik toegeven dat er in die verwijten een grond van waarheid zit. Maar er wordt ook ge-plasticined. Getekend. Gefietst, gelopen, gekropen. Van en naar zandbak gehold, de zandvoetjes krijg ik er gratis bij.

Nog erger: er wordt was gedroogd. Er worden rekeningen betaald. Er staat een rek vol dozen met de noemer 'oude kleren / bruikbaar stof'. Dus ik ben blij met dit initiatief in de hoop dat dat rek gewoonweg 'poef' zal verwijnen. Aan 1 kant van de ruimte wonen gewoonweg nog een beetje op straat. Daar moet nog een nis komen voor afvalcontainers. Dus wat fotomateriaal betreft wordt uw ruimtelijk inzicht even op de proef gesteld.

Voor:

Na:

Op het werflijstje staat nog: plinten aan 1 kant, deuromlijsting, nis in de voorgevel met alle nodige elektriciteit, alle verlichtingsarmaturen. En dan hebben we het enkel over de binnenkant van deze ruimte.

En toch heb ik het gevoel dat ik mijn klein stukje hemel in dit huis al heb gevonden.