Apple Notebooks

Gisteren was Livs allerlaatste 'kribbedag'.

Haar heen-en-weerboekje ligt al opgeborgen sinds ze naar de peutergroep verhuisde. Dat krijgt nu gezelschap van een een astronomische hoeveelheid tekeningen en verfsels. Het lijkt er wel eentje voor elke dag die ze daar sleet. Ze zijn niet gedateerd, maar ze zijn duidelijk chronologisch te leggen op basis van de kleurnauwkeurigheid.

Een akkefietje voor de 'blijvers', dat is de gewoonte op de kribbe. Dus ik had dit in gedachten, vereenvoudigde sterk, en maakte een 'in memoriam voor Steve': zeventien Apple Notebooks.

En voor de begeleidsters drie (helaas niet zo goed gestreken) Oontje-pennenzakken. Met kortere rits, opgelost met 'flapje'.

Met het laatste stuk appelstof. Ik ben het intussen beu gezien, maar het blijft toch onlosmakelijk met Liv verbonden. Het was het eerste wat ik, drie jaar geleden en vrij zwanger, in Amerika bestelde. (Terwijl ik het later gewoon op het stoffenspektakel vond...) Het diende voor Livs wikkeldeken en haar wieglakentjes. Dus we ronden er ook de 'Liv is klein'-periode mee af.

Volgende week school! Ik zet ijverig vinkjes op mijn lijstje:

honderden ingetreken naamlabels (check) warme jas (check) wanten (check) muts (check, dankje Boomie) brooddoos (check) bananendoos (check) appeldoos (check) koekjesdoos (check) drinkbus (check) sneeuwlaarzen (check, aanrader, het aanbod was al beperkt) fluojas (check) reserverkleren (check) schooltasje... Oeps. Maar nu kent u dus mijn bezigheid. En het volgende blogonderwerp. Hopelijk voor maandag.