Alles is rond. Of in elk geval rond genoeg.
Het naaiatelier bijvoorbeeld. Ik presenteerde u laatst nog Zanne in haar ondergoed, uit pure frustratie. Maar de werken vorderen, het behangprobleem is opgelost. Het atelier krijgt vorm en vooral: inhoud. Bijna rond, dus.
Wat ook rond is op het moment dat ik dit schrijf: het getal op de 'volgerteller' hiernaast. Want we gaan daar niet flauw over doen: ik zou niet bloggen als ik het niet fijn zou vinden dat u over mijn schouder mee leest. Dus als u dat met z'n 300 doet, dan vind ik dat ronde getal wel aardig. Zo aardig dat ik spontaan niet alleen mijn gedachten, maar ook een deel van mijn naaikast met u wil delen.
En dan de meest heuglijke ronding uit het lijstje: de letterkast. Een kleine 'trip down memory lane': mijn wonderlijke wederhelft tikte een letterkast op de kop, voor mijn verjaardag vorig jaar. Een échte oude letterkast. Afstamming: een drukkerij, waar een letterzetter met stofjas en zwarte handen eindeloos de metalen komma's en punten uit al die hokjes peuterde om er de ochtendkrant van uw grootouders mee te 'zetten'.
De kast zag er bij aankomst zo uit. Enig afstof- en oplapwerk drong zich op. En ook wat geverf en geschuur: ik mag dan een groenliefhebber zijn, de kast was geschilderd in het min of meer lelijkste groen dat ik ooit zag. De echtgenoot verklaarde vorig jaar plechtig dat zijn aandeel beperkt zou blijven tot de schenking. Maar omstreeks moederdag dit jaar, haalde ik mijn 'smekende-puppygezicht' nog eens boven. (Een mens moet weten hoe een goede zet te doen op het Strategobord Der Feestdagen). Hij assisteerde me vakkundig (en bijna zonder morren) in het te lijf gaan van de kast met schuurpapier, antiroestverf, perslucht en vernis.
Resultaat:
De bovenste lades hebben groene handvaten (in een restant van Het Lelijkste Groen) met gleufjes om labels in te schuiven. Ik ontdekte vandaag trouwens een kapitale en hardnekkige fout in heel mijn handwerkblogbestaan: ik schreef steeds 'bias' (schuif 2) terwijl het 'biais' blijkt. Niemand die me daarop wijzen kon? Moest het echt zo ver komen dat ik zelfs mijn biaislade van een fout label voorzag? U bent bedankt!
De kast herbergt het grootste deel van mijn naaispullen. Uren brak ik tussenschotjes uit, sorteerde ik garen op kleur, twijfelde ik over de juiste plaats van tekenspullen, hamerdrukknopen en breigerief. Ik plaatste, verplaatste, schoof, verschoof, telde, hertelde, tot er geen pareltje meer in het foute hokje zat.
Ik ontdekte een overaanbod aan sommige items (geregistreerd: 12 zwarte tekenpennen nummer 3). En een tekort aan andere (ik blijk niet zoveel lint te hebben.)
Een gevarieerde vulling, mijn lades. Om u een idee te geven: de lade met garen (merk op: een overvloed aan blauw, en ik hou niet zo van blauw...):
De lade 'allerlei' (de kindergrabbelpot van een tandarts is er niets tegen):
Op de tweede rij, van boven te beginnen, in het derde vakje links, zitten trouwens de echte metalen druklettertjes die hier en daar nog in een vakje van de kast zaten verscholen.
Om het rijtje ronde dingen af te ronden (gnigni): de kast herbergt ook mijn verzameling (al dan niet ronde) knopen. Ik weet niet welke proporties uw collectie heeft, maar ik denk dat ik mag stellen dat ik om geen knoop verlegen zit.
Zeker niet nu ik laatst nog voor een appel en een ei een lot van 2000 exemplaren op de kop tikte. Ik vulde er alle 'tweehandvatige' laden mee. Ik sorteerde de knopen soort per soort. Een monnikenwerkje. Maar het resultaat doet me glimlachen. In elk vakje zit één soort, en elke lade heeft ook een vak met 'eenlingen'. Een greep uit de collectie, de lade 'geel en bruin':
Variatie is een understatement. Bijvoorbeeld:
Een tikje overdreven (1),
mooi in zijn eenvoud (2),
echt (uit de collectie van mijn grootmoeder) en nep (3),
of volstrekt ordinair (5).
Het zijn maar een paar van de omschrijvingen die je er aan zou kunnen geven.
En hier komt dan het give-away-deel waar u, tussen al mijn geglunder en geblaas, naarstig naar op zoek was! Ik geef weg: honderd knopen. Omdat honderd, na nul, het eerste ronde getal is.
Voor elk wat wils:
voor maaksters van jurkjes of tuinbroeken (2),
voor onzekere maaksters van die jurkjes of tuinbroeken, met nood aan een reserveknoop (3),
voor wie plannen heeft voor een oranje gezinsproject (4),
voor ouders van zeebonken (5),
of cowboys (6).
En zijn er grootouders van barbiepoppen in de zaal (7)?
Omdat knopen nogal rammelen in een enveloppe, wordt het geheel u geleverd in een rond ritstasje.
Er zit een drukknop aan zodat u er een halve cirkel van kan maken en, met wat fantasie, twee vakken bekomt. (Eén voor rosse centen en een voor echte centen.)
Is dat handig? Neen. Noch in de platte, noch in de geplooide versie. Maar hé, ik blijf mooi rond in het thema! (En u heeft vast nog wel eens iets 'gratis & nutteloos' gekregen bij iets wat u wel nodig had.)
Wat moet u doen? Reageren. Niet zomaar! U krijgt een foto van mijn favoriete knopenlade. Dat is de groene. Favoriet omwille van de kleur, maar ook omdat die het leegst is. Ik heb de inhoud namelijk voor u geteld. Reageer met een gok naar het aantal, wie er het dichtst bij zit, wint!
Ik heb geen gerechtsdeurwaarder bij de hand om u er van te verzekeren dat het gokken eerlijk verloopt. Maar ik beperkte de fraudekans van mijn kant tot een minimum. Ik liet Liv, gewapend met viltstiften, los op een kleurplaat. Dwars over haar tekening schreef ik het correcte knopenaantal. Die onmogelijk na te maken tekening gaf ik in de handen van Zanne, die ik fotografeerde. Tot een onmogelijk opnieuw te maken foto. En op de foto vervaagde ik het getal. Blader maar eens door deze blog: ik heb geen kaas gegeten van photoshoppen. De kans dat ik het resultaat vervals, is hierbij tot nul herleid.
Dames (en heren?), place your bets! Op donderdag 26 mei om 20u30 is het 'rien ne va plus'!
Edit:
20u33: En het casino is gesloten! Over luttele minuten onthullen wij het aantal knopen...
